Informacje zebrane przez specjalistów: B. Arabin i Z. AlfIrevic, wskazują na korzyści wynikające z zastosowaniach pessarów szyjkowych, takich jak: dobra tolerancja przez pacjentki, łatwość użycia i niewielkie koszty eksploatacji, w porównaniu z alternatywnymi opcjami terapeutycznymi. Istotny jest również brak przeciwwskazań do stosowania dodatkowych leków, w tym: indometacyny, podawanego dopochwowo progesteronu czy antybiotyków. Warto jest uwrażliwić kobiety na możliwość wypływania wydzieliny z pochwy, co ma związek z uwolnieniem płynu, który gromadzi się za pessarem. Nie jest to jednak powód by rezygnować ze stosowania pessara szyjkowego. Ponadto nie wstępują przeciwwskazania by współżyć w trakcie korzystania z pesaroterapii. Nie istnieje też konieczność regularnego odwiedzenia ginekologa w celu kontroli położenia pessara, jeżeli ginekolog potwierdził jego prawidłowe założenie. Po potwierdzeniu prawidłowego założenia pessara nie ma konieczności zgłaszania się regularnie na badania ginekologiczne.
Pessar jest zakładany w pozycji leżącej przez położnika. Istotne jest, aby krzywizna pessara była ułożona do góry, by większy obwód był podtrzymywany przez dno miednicy. Wskazane jest, żeby pessary był założony w szczycie pochwy. Wtedy szyjka macicy będzie się znajdować wewnątrz dalszej części pessara. Położnik może skontrolować, czy szyjka nie jest zbyt mocno uciśnięta przez dalszy obwód pessara. Po jego założeniu pacjentka jest poproszona o wstanie. Zwykle pacjentka podaje ustąpienie dolegliwości związanych z wysuwaniem się szyjki macicy, zaraz po założeniu pessara. Zakładanie pessara może być ułatwione poprzez posmarowanie środkiem nawilżającym, zwykle kremem antybakteryjnym niezaburzającym naturalnej flory bakteryjnej.
W przypadku gdy nie mają miejsca żadne dolegliwości, pessar może pozostawać założony aż do czasu porodu (w przypadku dolegliwości związanych z obniżeniem pochwy i macicy) albo do 36-37 tygodnia (w sytuacji prewencji porodu przedwczesnego).
info@pessar.pl 
62 332 00 00 
